Herinneren. Jouw ziel is liefde!

In deze blog mogen we weer herinneren dat we liefde zijn. Het is geen trucje die we hoeven te leren, slechts in stilte luisteren.
Naar aanleiding van een oproep in mijn Soul letter, ga ik in op een aangedragen thema: namelijk ‘zelfliefde & zelfcompassie’.
Een thema waar heel veel mensen ’tegen aanlopen’ en mee worstelen. Ik ben hier ook zelf al een lange tijd in het ontwikkelen.
Een thema waar al veel aandacht aan besteed wordt, maar waar een diepgewortelde angst en overtuiging zit die moeilijk te ‘(be)grijpen’ is.

Thema uitgelicht

Allereerst ben ik enorm dankbaar dat ik een blog mag schrijven met een aangedragen thema. Met liefde en respect ga ik dit thema meenemen en onder de loep nemen.

In eerdere blogs heb ik al over zelfliefde en zelfcompassie geschreven. Hier vind je de link over zelfliefde en hier de blog over zelfcompassie.

Waarom is zelfliefde zo moeilijk?

Laten we de andere kant belichten: wat maakt het zo moeilijk om onvoorwaardelijk van onszelf te houden?
Het is iets van het collectief. Het zit in ons menszijn. Voor mijn gevoel gaat het gebrek aan zelfliefde heel wat levens terug. Een diepgewortelde angst en pijn.

De mens is een groepsdier. Kijkend naar het verleden zijn we altijd onderdeel geweest van een groep (of stam). Waarin leefregels en kaders waren, met een hiërarchie. Met, soms vergaande, consequenties wanneer je niet binnen deze kaders bewoog…

…even een pauze.

Terug naar de kern

Ik ga het volgende aan je vertellen. Ik begin even opnieuw. Mijn intuïtie zegt namelijk nu: Stop! Dit is niet het verhaal welke ik wil gaan vertellen. Terug naar de kern.
In flow, vanuit intuïtie. Transparant en zuiver. Naar jou, naar mij.

Waar draait het nu uiteindelijk om. Het verhaal van waar het vandaan komt? Dat is vanuit onze mind. Wille (be)grijpen, willen plaatsen, willen verantwoorden, willen bewijzen. Dat is de mens (het ego) in ons die daar naar verlangt.
De ziel wil heel wat anders: slechts herinnerd worden.
Er is een uitspraak wat er op neerkomt dat de ziel een menselijke ervaring heeft.

Lessen vanuit dualiteit

Er valt niets lief te hebben, slechts liefde zijn! We zijn pure liefde en mogen dat in deze menselijke ervaring herinneren.

We leren alles vanuit dualiteit, regels en voorwaarden. Goed vs. fout, rijk vs. arm, liefde vs, haat, man vs. vrouw. Plichten, rechten, consequenties.
De buitenwereld beïnvloedt jouw binnenwereld. Opvoeding, school, overheid, maatschappij.

Dit zijn allemaal lessen voor de ziel om te leren te herinneren. Te herinneren dat jij dit niet bent. Jij bent niet de zoon of dochter, niet de collega, niet de ouder/ verzorger. Jij bent niet de naam Margreet, Anne of wie dan ook.
Het zijn slechts rollen waarvan we ons van mogen ontdoen. We mogen alles weer afleren.
We mogen leren voorbij de dualiteit van dit mensenleven te gaan, of eigenlijk hier van onthechten en naar binnen te gaan. Naar je ware zelf: je ziel! = Liefde.

Geen waarheid voelen

Gedachten en gevoelens zoals bijvoorbeeld ‘niet goed genoeg zijn’, piekergedachten, zelf sabotage, laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen ontstaan door een constante ‘conflict’ tussen ego en ziel.

Ego is angst gebaseerd en reageert vanuit een tekort. Ziel is liefde en licht.
Diep in je voel je geen waarheid in wat je wordt meegegeven, alleen met tussenkomst van je ego ga je ‘geloven’ in een nieuwe waarheid, ik noem het schijnwaarheid, door constante input van de buitenwereld en met daarbij het verlangen om bij een groep te willen horen.
Je wordt als het ware afgesneden van je ziel en raakt verwijderd van jouw waarheid en wijsheid. Jouw liefde!

Een menselijke ervaring

Van binnen,naar buiten. Van onvoorwaardelijke liefde, naar voorwaardelijke liefde. Van ziel, naar ego.
Dat is de menselijke ervaring voor de ziel. Terug naar thuis: je ware zelf. Ervaren dat je slechts liefde bent.
Je eigen waarheid herinneren.

Je bent onderdeel van een ‘groep’, maar niet zoals het menselijk concept.
Jij bent liefde, ik ben liefde, wij zijn liefde, dat is de connectie. De verbindende factor. De ‘groep’.

Onze ziel verloochenen

Terugkijkend naar ‘zelfliefde en zelfcompassie ‘.
De woorden kunnen suggereren dat we iets ‘moeten doen’, iets mogen leren.
Maar lieverd, wij zijn dit al. Er is geen trucje om dit te leren. Het is geen vaardigheid. Het is wie we zijn in de kern!

Bewustwording is de weg naar de ziel!

Bewust zijn dat je niet je gedachten en gevoelens bent. Dat je niet je pijn bent. Het is je ego die je dit heeft wijs gemaakt.
Ego denkt vanuit angst en in tekort. Wij zijn dit gaan geloven en verloochenen ons ware zelf: onze ziel!

Eigen waarheid en wijsheid herinneren

De enige manier om uit deze schijnwaarheid te komen is weer te herinneren en te geloven in onze eigen waarheid en wijsheid.
Luister in stilte. Jouw ziel maakt zich hoorbaar en kenbaar via je lichaam, hart en intuïtie.
Creëer meer stilte in je leven door te gaan mediteren, in de natuur te zijn. Zo kun je jezelf weer leren herinneren.
Herinneren is de enige ‘les’ die we hebben in deze menselijke ervaring.

En onthoud: zo zie ik het (nu). Ook ik ben aan het ontrafelen, ontwarren en filteren, om mijn waarheid te herinneren.
Soms denk ik: Ja, ik weet het. En dan…weg.
Een zeepbel die uit elkaar spat: een illusie. Niet te (be)grijpen, want mijn ego speelt het spel.
Want dit is echt ego-gerelateerd. Je best doen, begrijpen, puzzelstukjes die je op een plek wilt leggen. De onrust, ongeduld, frustratie. Allemaal ego.

Zodra je daar steeds meer zicht op krijgt: dus meer en meer kunt onderscheiden wat ego-delen en zielsdelen zijn, dan ben je al zoveel dichter bij je ziel.

Krijg ‘het spel’ door, de invloed en werking. Hierbij is, nogmaals, bewustwording the key: de deur naar je ziel! Wanneer je deze deur opent, zie (herinner) je de eeuwigheid, oneindigheid, liefde en magie. Jouw ziel!