Verantwoordelijkheid. Overgeleverd aan het leven

Van overleven naar leven. Van lijder naar leider. Leider van je eigen leven. In deze blog lees je over je eigen verantwoordelijkheid nemen.

Hoe donker kan donker zijn? Wie bepaald hoe donker het voor iemand kan zijn? Donker als zwarte duister. Donker als in de nacht met lichtpuntjes: de sterren en de maan. Donker zoals grijs, een mengeling van zwart en wit: het duister en het licht. Zoveel gradaties, zoveel eigen betekenissen, zoveel verschillen en zoveel verschuivingen van betekenissen. Niemand ervaart het zoals jij. Jij bepaalt en voelt aan wat donker voor jou betekent en hoe donker het is….

Negatieve energie

Gaat het eigenlijk om hoe donker het is en het vergelijken met een ander? Nee. Het gaat om jouw betekenis, jouw verhaal, jouw ervaring. Ik schrijf over het donker, maar ik kan en mag er niet van uitgaan dat jullie begrijpen wat ik hiermee bedoel.
Met het donker bedoel ik in mijn blog alle pijnen, trauma’s (groot en klein), negatieve ervaringen, verdriet, boos, angst, negatieve gedachten. Het donker waar littekens zijn ontstaan, oud zeer en patronen zitten. Waar de trilling van energie laag is. Waar (psychische) ziektes vanuit kunnen ontstaan en ontwikkelen. Negatieve energie die letterlijk aan je blijft kleven en wanneer deze niet worden opgeschoond of  ‘last’ van blijft hebben zich middels lichamelijke en/of geestelijke kwalen/ ziektes kunnen gaan uiten. Links- of rechtsom zal het opgeschoond mogen worden.

In je comfortzone blijven zitten

In mijn vorige blog schreef ik over het slachtofferschap. Je kan in je leven als slachtoffer gedragen. Ooit was dit waar en was je ergens slachtoffer van. Op een gegeven moment dient het je niet (meer) om in de rol van slachtoffer te zitten. Het houdt het zeer vast en je blijft in een lage trilling van je energie zitten. Je blijft in het donker zitten. Het kan daar heel fijn en veilig zijn. Ik weet dit, aangezien ik hier heel lang voor heb gekozen. Met al mijn gedachten en gevoelens bleef ik als een magneet zitten waar ik zat. In mijn comfortzone. Wachtend op een redder, een persoon die mij kon helpen. Ook al vond ik iemand, die trok en trok. Op een gegeven moment is diegene moe van het getrek en er klaar mee. Weet je hoe zwaar het is, wanneer je iemand omhoog wilt helpen maar diegene werkt niet mee aangezien hij of zij ‘vast’ zit?

Regie over je leven terugpakken

Het is de kunst om zelf, eventueel met hulp, maar met eigen verantwoordelijkheid, uit dat diepe dal, de donkerte te klimmen. De regie over je eigen leven terug te pakken. Soms weet je niet hoe dat moet, aangezien je het niet geleerd hebt of nooit hebt hoeven doen. Het is letterlijk leren door vallen en opstaan. Een stap vooruit en twee stappen achteruit. Het vraagt echt heel veel moed, doorzetting en vertrouwen. En dat is verrekte eng, doodeng, en soms ook eenzaam.
Hoe moeilijk is het om een rol, die van slachtoffer, van je lijf te ontdoen en een nieuwe rol, die van zelfverantwoordelijke, eigen te maken?

Herkenning en uit de vicieuze cirkel

Ja, ik heb echt heel veel en heel lang donkerte gekend. In zoveel verschillende schakeringen en lagen. En nog steeds zie ik die donkerte op dagen wanneer ik moe en overprikkeld ben. Ik verval in mijn oude rol van slachtoffer en reageer vanuit een automatisme, gewoonte of patroon. Met als gevolg: heel veel boosheid, zelfhaat en schaamte. Het verschil met jaren geleden is dat ik steeds eerder uit die donkerte kan stappen. Het lukt mij nog niet om het anders te doen, echter herken ik het veel eerder en probeer ik mijn verantwoordelijkheid te nemen. Ik zeg ‘sorry’, wanneer ik een ander heb gekwetst doordat ik mijn gevoel en/ of gedachten projecteerde. Ik huil en uit mijn gevoel naar mijn partner. Alleen het belangrijkste wat ik nog niet altijd kan is mezelf vergeven en accepteren dat ik het nog niet anders kan.
Net als dat het jaren heeft geduurd om het licht op te gaan zoeken vanuit het donker, zal ook zelfliefde en -acceptatie een proces van jaren zijn.

Van overleven naar leven

Het licht. Terugkijkend kan ik moeilijk vertellen wanneer ik lichtpuntjes begon te zien. Het is zo geleidelijk gegaan. Lichtpuntjes herken ik door de sprongetjes in mijn hart, de kriebels in mijn buik, de twinkeling in mijn ogen, de omhoogkrullende mondhoeken. De liefde voor het leven, de schoonheid in alles zien, de kunst van het genieten. Als kind, puber en adolescent kan ik me dit niet voorstellen, het was er wel, maar de donkerte overschaduwde de lichtpuntjes. Vanaf ongeveer 24 jaar begon ik met leven, voor die tijd was het vooral overleven. Ik kies er voor om niet inhoudelijk in te gaan op mijn donkere periode. Want het gaat daar niet om. Het gaat er om hoe ik vanuit het donker het licht heb kunnen zien. De lessen die ik heb geleerd. Het stappen uit mijn slachtofferrol. Niet lijdend leven, maar leidend leven!

Vanuit het donker heb je levenslessen

Zelf geloof ik in levenslessen. Lessen die je mag leren in je leven. Alles wat er in je leven gebeurt, gebeurt met een reden. Uit alle gebeurtenissen kun je iets positiefs halen. Wanneer je in het donker en vanuit slachtofferschap leeft, kun je dit niet zo zien en ervaren. Je ervaart pijn, verdriet en er is boosheid, onmacht, onrechtvaardigheid. Alles mag er zijn en moet er ook eerst zijn. Alles doorvoelen om uiteindelijk te kunnen helen. Begrijp mij niet verkeerd dat je niet in het donker mag zijn en zitten. Het gaat er vooral om dat jij een keuze hebt, hoe jij dit leven invult en maakt. Jij bent verantwoordelijk voor jouw pad en geluk. En het licht kan niet zonder het donker. Cliché maar waar! Alleen jij kan kiezen om te blijven aanmodderen of uit die modder omhoog te komen en net zoals de lotus te gaan groeien en bloeien. Iedereen doet alles op eigen tempo, eigen pad en eigen wijze. Juist vanuit je zelf, daar zit je kracht en moed. Niet laten pushen door de maatschappij of je directe omgeving.
Mijn verleden heeft mij geleerd dat ik mag vertrouwen op mijn gevoel, grenzen aan mag geven en dat ik innerlijke wijsheid heb te brengen op mijn eigen wijze.
Wat zijn jouw levenslessen? Wat heb jij meegenomen in je rugzak die je nu als kracht of positieve eigenschap ziet?

Mijn donker is niet meer pikzwart. Het donker bestaat uit de sterren en de maan, waarbij de zon weer opkomt en mijn hart verwarmd. Het  vertrouwen dat ik steeds meer die zon zal zijn. Die naast mijn hart ook jouw hart mag verwarmen. Stralend, vol goede moed en een dosis liefde waarmee ik mag strooien, wanneer ik mijn leegte heb gevuld en mijn donkerte mag bestaan. Mijn wens voor dit leven!