9 februari 2024
Zelfliefde. Ik heb er een haat-liefde verhouding mee. De ene keer kan ik echt heel blij zijn met mezelf en mijn leven. De andere keer gaat alles moeizaam, ben ik er klaar mee en lijkt alles tegen mij te zijn: ik tegen de rest…
Er zit een verschuiving in, de momenten van geluk en dat ik geniet van mezelf en mijn leven worden steeds vaker ervaren & gevierd.
Wat is zelfliefde dan, he?! Ik denk dat het voor iedereen weer een andere betekenis kan hebben.
Voor mij is zelfliefde eigenlijk meer een state of mind en meer ‘gewoon’ liefde. Liefde voor alles en iedereen (incl ik). Onvoorwaardelijk mijzelf, maar ook de ander, omarmen in totaliteit. Acceptatie van het nu met wat is, hier zijn in volledige vrede/ rust. Ik als mijn eigen centrum, een neutraal (geen gevoelens/ oordeel), maar intense liefde. Liefde voor alles. En vanuit dat centrum ook alleen maar liefde naar buiten.
Laatst hoorde ik iemand zeggen: “ik ben liefde”. Ik denk inderdaad dat dat nog weer een stap dichter bij onvoorwaardelijke liefde komt/ is. Dus in plaats van “Ik houd van mezelf”, “Ik ben liefde”.
In die zin zit alles: Ik ben liefde.
Er zit geen ‘ruimte’ in om de zin te verantwoorden, uit te breiden. Krachtig.
0 reacties