22 januari 2024
Avontuurlijk, speels, vrolijk, puur, lief(de), eerlijk & gevoelig. Zo kun je mij wel omschrijven, wanneer het om mijn innerlijk kind gaat…Ik laat deze eigenschappen steeds meer toe en kan het ook echt omarmen. In de basis ben ik dit en het mooie is, in bijzijn van andere kinderen durf ik dit te laten zien. Vooral andere kinderen, dan mijn eigen kinderen, aangezien ik dan weer een rol ‘moet’ vervullen als ‘moeder’.
Ik trek ook kinderen, met name jonge kinderen, aan als een magneet. Ik doe er niets voor, alleen mij zelf zijn en ze zien…en vice versa…
Het mooie aan kinderen, vind ik, dat ze in mij het beste naar boven halen. Dat ik mezelf durf te zijn. Volwassenen vind ik ‘lastiger’, gelukkig durf ik ook steeds meer deze kant van mezelf te laten zien en zijn. Serieus, masker, gesloten & rustig maar ook een muurtje ter bescherming was er in contact met volwassenen.
Kinderen zijn echt de deur naar mijn hart. Ik ‘vertrouw’ ze, omdat ze puur zijn. Ik weet wat ik aan ze heb. Geen verborgen agenda’s.
Ik wilde altijd moeder ‘worden’, al op jonge leeftijd, omdat ik wist dat ik heel veel van mijn kinderen kon leren, of vooral afleren en herinneren. Ik meer van hen, dan zij van mij. En dat zegt zeker niet, dat ik dat makkelijk vind en dat ik met mijn eigen opvoeding bepaalde patronen mag gaan doorbreken en vooral het opvoeden van mijn kinderen mag gaan loslaten…
We zijn allemaal individuen, met elk ons eigen lessen & levensmissie en delen een gezin waarin we (op)groeien & ontwikkelen. Naast elkaar, steunend, veilig en onvoorwaardelijk.
Ik vind het juist een kunst & uitdaging om de kinderen naast wat ze leren op school, belangrijkere dingen bij te brengen, namelijk dat ze hun eigen waarheid & visie mogen ontwikkelen en dat school slechts 1 visie meegeeft, maar dat dat niet per se de waarheid is.
Ik kan hier heel veel over vertellen & met jullie delen…ik ‘weet’ hoe ik het wil, maar het doen is mijn grootste uitdaging en geeft ook veel innerlijke conflicten/ onzekerheden…
Moraal van het verhaal/ conclusie: mijn innerlijk kind krijgt steeds meer haar eigen ruimte (speel)ruimte terug en ze mag steeds meer gezien worden, juist ook onder de volwassenen…
Ik denk zelf dat het naast je eigen heling, ook heel veel begrip, herkenning, erkenning naar de nieuwe generatie geeft….Zodat wij indirect hen ook helen (en de evt wonden/ trauma’s beperkt blijven).
0 reacties