Begin. Aan alles komt een eind.

Alles kent een begin, een startpunt. De mens begint als bevrucht eitje en groeit uit tot een mens. Waar een begin is, is ook een einde. De einde van de mens is de dood.
In deze blog neem ik je mee naar alle beginnen en alle eindes en alles daartussen. Kijkend naar de mens, maar ook kijkend naar de ziel…Ga mijmerend en dijnend met mij mee.

Begin

Waar begint een begin mee? Wat maakt een begin een begin?
Een begin suggereert iets nieuws, iets anders dan voorheen. Een verandering. Een moment dat je besluit een keuze te maken. Een keuze welke afwijkt van wat je eerst deed/ dacht/ voelt etc. Wanneer je het zelfde blijft kiezen, dan ben je al eerder begonnen en ga je daarmee door.

Zodra je een nieuw begin start, betekent dat automatisch dat het vorige begin eindigt. Of niet? Is het wel zo rechtlijnig en eenzijdig. Je stopt met het één en de ander start. Of kunnen verschillende beginnen naast elkaar bestaan, overlappen en meerdere beginnen tegelijk hebben.

Als je kijkt naar het menszijn en bepaalt dat het mensenleven begint vanaf de bevruchting en eindigt bij de dood, dan kan in het mensenleven ook nieuwe start- en eindpunten aanwezig zijn en dus naast elkaar bestaan, overlappen en meerdere ‘trajecten’ aanwezig zijn.

Nieuwe kansen

Wanneer is iets een begin? Is dat een nieuw jaar, een nieuw seizoen, een nieuwe dag, een nieuw uur, nieuwe minuut, nieuwe seconde. Welk moment is een begin?
Het nieuwe jaar wordt door velen groots gevierd en gezien als een grote nieuwe start vol voornemens en intenties.

Laat ik maar niet beginnen over deze vorm van energie midden in de winter. De winter die staat voor rust & bezinning en waar eigenlijk het nieuwe jaar helemaal niet past. Het nieuwe jaar voelt veel natuurlijker om rond de lente dit te vieren. Een mooi onderwerp voor een andere blog.

Is elk moment niet een nieuw begin? Bij beginnen denk ik aan nieuwe kansen, nieuwe keuzes.

Elk moment begint. Jij bent niet meer dezelfde persoon die je gisteren was. Er is een ontwikkeling, een verandering. Daar ben je, onbewust, mee begonnen. Dus dan is vanuit deze visie bekeken misschien niet eens een einde. Of niet eens een begin?
Wanneer elk moment een nieuw begin betekent ook direct een einde. Maar als je uitgaat van elk moment (elke zucht, elke hartslag) een begin en direct een einde is, is het dan wel aanwezig.

Keuzevrijheid

Als mens heb je de vrijheid om altijd opnieuw te beginnen, net als dat je de vrijheid hebt om het leven te blijven leven, zoals je altijd doet en slechts één begin en één einde hebt.
Dat laatste klinkt eigenlijk heel fijn en simpel. Met deze visie neem je het leven zoals deze geserveerd en voorgeschoteld word. Ook daar zit een vorm van vrijheid in.
Als mens maken we het ons best moeilijk en gecompliceerd om allerlei keuzes te maken. Want vaak vooraf gaande aan het maken van keuzes komt veel denkwerk aan te pas. Wikken en wegen welke keuze het ‘beste’ is. Ook wanneer het keuzes zijn vanuit je hart & intuïtie. Je voelt aan alles in jezelf een bepaalde richting, echter door allerlei gedachten en overtuigingen, kan een keuze maken vanuit hart & intuïtie niet zonder slag of stoot gemaakt worden…

Heel veel vragen en mijmeringen rondom ‘begin’ op menselijk niveau. Je zou kunnen zeggen, wat is hier nou het ‘nut’ van om je af te vragen en ter discussie te stellen of een ‘begin’ überhaupt bestaat. Het enige antwoord wat ik kan geven, is omdat ik een mens ben die graag filosofeert en jou eventueel prikkelt of misschien wel irriteert.

Want ik ‘weet’ dat dit helemaal niet belangrijk is. En voor de ziel ook helemaal niet van belang. Deze is hier niet voor dit soort vragen en antwoorden, wel voor een menselijke ervaring.

Vanuit zielsperspectief

De ziel houdt zich niet bezig of iets wel of niet een begin is. Deze wilt slechts lessen leren, karma opheffen en evolueren. Ziel wilt zich verdiepen, zich ontwikkelen en omgaan met de aardse dualiteit. Te leren om te balanceren, te creëren, te herinneren.
Door de vele incarnaties is een ziel slechts onderweg en is een mensenleven in een flits weer voorbij. Slechts één ademteug en bij de zucht uit het mensenleven.

Toch vraag ik mij af. Heeft een ziel ergens ooit een begin gekend? Als een vonk uit de bron, waar we allemaal toe behoren. Wat ook betekent dat iedereen jou is en vice versa. Want we hebben de zelfde oorsprong. Zo binnen, zo buiten; zo boven, zo beneden. De druppel in de oceaan en ook op hetzelfde moment de oceaan zelf.
Wij zijn alles: wij zijn.

En wanneer je slechts bent, is er niets anders. Dus ook geen begin en einde. De ziel kent geen dualiteit.

Ik ben heel benieuwd naar jouw visie hierop.
Dat is het stukje ego die nieuwsgierig is en wilt (be)grijpen, terwijl soms het gewoon niet te vatten is vanuit de mind en slechts energetisch te voelen.