Gelukkig leven! Hoe vanzelfsprekend?

Gelukkig leven. Hoe vanzelfsprekend is gelukkig zijn? Wat is geluk? Hoe creëer je een gelukkig leven? Geluk is een balans tussen mind en ziel. Naast een positieve mindset is er ook heling nodig. In deze blog lees je hier meer over…

Gelukkig. Een thema wat al langer op de plank ligt. Echter nog niet zo goed wetende hoe en vooral van waaruit te schrijven. Vanuit licht, liefde, overvloed of vanuit pijn, verwachtingen en tekort? Vanuit een zielsperspectief of vanuit mensperspectief?

Ik dub er over…want ik weet redelijk goed van waaruit geluk bestaat, echter weten en voelen kan erg ver weg liggen. Daarnaast wil ik vaak schrijven vanuit licht en liefde, vanuit een positieve mindset, maar dan erken ik niet de donkere zijde en negativiteit. Mogen we daar niet vaker naar dat plekje met elkaar? Vaak willen we het niet zien, niet voelen, niet accepteren. Het is zoals het is!

Levenslange strijd

Op dit moment ervaar ik een zwaarte, diepe pijn en verdriet. Dit heeft invloed op mijn gesteldheid, mijn naasten en mijn bedrijf. Ik ben boos, gefrustreerd, moe en vooral eigenlijk heel verdrietig en ongelukkig. En nee, dit is geen aandacht vragen, echter een mens met allerlei gevoelens welke ik wil delen met je. Delen = helen, maar ook licht op mogen schijnen op het donkere deel in mijzelf.

Het moment duurt al langer, diep in mij, echter komt het nu (weer) naar boven. Blijkbaar wil dit gevoel mij wat zeggen. Mag ik er iets mee doen. Namelijk aankijken, doorvoelen, erkennen, omarmen en accepteren. Vaak is dat al voldoende. Echter allerlei oude gedachten en patronen gaan zich er ook mee bemoeien, waardoor het lijkt alsof ik een strijd aan het voeren ben. En die strijd…daar zit het hem in. Dat doe ik al jaren, sinds kind zijn, echter ben ik er moe en beu van…Op dit gebied ben ik hardleers, eigenwijs en een sterke wilskracht (mindfocused/ ego).

Stap voor stap

De pijn en het verdriet wil alleen maar gezien worden en aangekeken worden, zonder oordeel.
Op één of andere manier ben ik er (nog) niet aan toe om het aan te gaan. Bang voor alles wat erbij komt en nog meer los kan maken. Echter is het vooral mijn hoofd die de angst voedt.

Door hier nu een blog over te schrijven, krijg ik de kans om het voor een deel aan te gaan kijken. Voorzichtig en in behapbare brokjes. Want weet je, je hoeft niet alles in één keer te doen en onthoud dat je alles wat op je pad komt of naar boven komt, je dit aan kan. Je krijgt altijd wat je aan kan. Het universum is er niet op uit om je te ‘pakken’ of ongelukkig te maken. Dat zijn oordelen, waarden die je er zelf aan toe kent.

Tussendoor ben ik ‘hard’ aan het werk met mezelf. Een manier vanuit het ego en niet voor de lange termijn. Het is meer een soort van overlevingsmechanisme. Hoe dan zou je denken?
Laat ik vertellen wat ik doe om meer ‘gelukkig’ te worden en zijn. Dagelijkse affirmaties opzeggen, dankbaarheidsdagboek schrijven. Dit zijn zeker stappen richting een gelukkiger leven, met een positieve mindset. Ook wat ik vanuit Soul writer aanmoedig, maar…

Nadeel van ‘hard’ werken

Er is een maar aan het werken aan een positieve mindset. De pijn, verdriet en trauma’s blijven onaangetast. Je kan heel veel met je mind bewerkstelligen. Gedachtenkracht en manifesteren zijn erg krachtige tools. En vallen onder ‘hard’ werken. Echter al mijn, en jou, pijn, verdriet en trauma’s vragen om onvoorwaardelijk liefde en zachtheid. Daar kan geen therapie en tools tegenop…en geloof me, ik heb jaren therapie gehad (en voor een groot deel kunnen helen, dus zeker geen ‘weggegooide’ tijd, nooit!)

Overleven

Je las zojuist over dat ‘hard’ werken een overlevingsmechanisme is. Je brein en ego zijn erbij gemoeid. Ze willen graag de touwtjes in handen hebben en controle hebben en houden. Begrijpen, verbanden leggen, beargumenteren. Vasthouden aan het bekende, herhalen en patronen creëren. Het heeft ook ooit gewerkt. Lang geleden en voor een kort moment. Op dat moment kon je de situatie aan door op de automatische piloot te gaan.

Duveltje uit een doosje

Alleen de pijn, het verdriet en trauma’s zijn er niet in opgelost. Ze zaten, en zitten, vast op een plekje diep in je. Een plekje waar het donker is en dat je soms niet eens weet dat ze daar zitten. Zo ver weggestopt…echter in bepaalde situaties in je leven ploppen ze naar boven. Ongecontroleerd, onverwachts…Als een duveltje uit een doosje. Zo voelt dat ook. Je brein gaat er direct mee bemoeien en gebruikt het patroon en onderdrukt het ware gevoel. Duwt hardhandig het duveltje terug in dat doosje.

Toch blijven de situaties zich voor doen in je leven. Triggers zoals moeheid, negatieve energie, projectie/ herkenbare ‘oude’ situaties. *plop* daar is het duveltje weer. Je raakt boos, gefrustreerd, verdrietig en reageert dat af op jezelf en/ of op je omgeving.
Herhaling, herhaling, herhaling….

STOP!
HALT!
PAUZE!
OP JE PLEK! RUST!

Patronen doorbreken

Ga letterlijk uit de situatie weg. Loop weg. En nee, dat is niet onbeschoft, asociaal. Nee, het zijn: jouw grenzen aangeven, jezelf serieus nemen, zelfzorg aan jezelf bieden.
Zodra jij bewust bent van je patronen, die zich blijven herhalen, mag je deze patronen gaan onderbreken. Door vooral in het begin, erbij weg te lopen…Voor dat je ‘vastzit’ in je patronen en het riedeltje zich blijft herhalen.
Wanneer je uit de situatie bent, zoek je een veilige plek waar je alleen bent. Ga iets met je lijf, stem, energie doen, iets concreets, om het gevoel te uiten. Want dat is wat het wil. Ga schreeuwen, ga schrijven, ga stampen, ga dansen, ga huilen. Want als overlevingsmechanisme heb je het geleerd weg te stoppen, maar het mag eruit, op een gezonde manier voor jezelf en eventueel voor de ander. Jij bent verantwoordelijk om jouw gevoelens op een veilige manier te uiten. Een ander is daar niet verantwoordelijk voor en hoeft dit ook niet te ontvangen.
Echter mag je leren en hoeft het niet perfect, blijf dit ook naar je zelf, en de ander die eventueel in de situatie aanwezig is, communiceren. Wees niet te streng en zeg eventueel ‘sorry’ wanneer je iets hebt gedaan of gezegd wat vanuit jouw emoties/ triggers ontstond.

Je huidige gevoelens leren uiten…zo kun je jezelf leren uit patronen te stappen. Enne kleine, behapbare stapjes. Verder is er nog steeds die oude pijn, verdriet en trauma’s. Deze zijn al ontstaan in de kinderjaren, op jonge leeftijd. Deze behoeven ook aandacht en liefde…

Innerlijke kind

De oude pijn, verdriet en trauma’s zijn daar nog steeds. Weggestopt, maar graag gezien en aangekeken willen worden…Meestal is dat jouw innerlijke kind welke het heeft opgelopen. In een meditatie, via schrijven of innerlijke dialoog kun je contact gaan maken met je innerlijke kind. Het kan wat raar en onwennig zijn in het begin, echter onthoudt dit is een deeltje van jou welke aandacht mag gaan krijgen. Wanneer je geen aandacht zal gaan geven aan heling van je innerlijke kind, zul je nooit helemaal compleet en heel kunnen zijn. Je ontkent dan een deel van je zelf.
Door in contact te komen met je innerlijke kind kun je haar of hem geven wat ze (alsnog) nodig heeft. Jij bent nu verantwoordelijk voor het helen van je innerlijke kind. Heling door liefde, aandacht en vertrouwen te geven.

Gelukkig leven

Wat heeft dit voorgaande allemaal te maken met ‘gelukkig’? Alles! Gelukkig zit in jezelf. Jezelf in je totaliteit: heel je wezen! Geheeld, geaccepteerd, gezien, geliefd.
Ik denk dat niet gelukkig zijn een innerlijk conflict is. Een innerlijk conflict tussen je ego en je ziel. Wanneer je ego gaat samenwerken met je ziel en daardoor in lijn is dat je geluk kan creëren.
Zodra je onvoorwaardelijk van jezelf houd, kun je echt gelukkig zijn en vandaaruit dankbaarheid en liefde voor het leven krijgen. Dat betekent, voor mij in ieder geval, gelukkig zijn!

Stapje voor stapje ga ik naar een gelukkiger leven, op weg naar onvoorwaardelijke liefde. Wandel jij ook mee?
Mocht je wat aanmoediging en steun willen ontvangen en even samen oplopen? Neem gerust contact met mij op!

Laten we in ieder geval lief zijn voor elkaar en zonder oordeel in elkaars waarde laten. Je kan aan niemand zien welke strijd er innerlijk wordt gevoerd voor een gelukkiger leven en onvoorwaardelijke (zelf)liefde.